Arkadiusz Bialic - NOSPR

Urodzony w 1976 r., studiował w Akademii Muzycznej w Krakowie w klasie organów Józefa Serafina i Hochschule für Musik we Fryburgu Bryzgowijskim u Zsigmonda Száthmary'ego. Odbył studia solistyczne w Hochschule für Musik und darstellende Kunst we Frankfurcie nad Menem pod kierunkiem Daniela Rotha, ukończone dyplomem Konzertexamen-Orgel (2003). Był stypendystą Deutscher Akademischer Austauschdienst (DAAD) Alfred Toepfer Stiftung oraz Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Laureat międzynarodowych konkursów w Polsce, Francji i Szwajcarii, w tym Schweizer Orgelwettbewerb oraz, jako pierwszy Polak w historii, jednego z najbardziej prestiżowych konkursów organowych – Grand Prix de Chartres.

Koncertował jako solista i kameralista, w tym z towarzyszeniem Orkiestry Symfonicznej Filharmonii Narodowej w Warszawie, Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia w Katowicach oraz Orkiestrą Akademii Beethovenowskiej pod dyrekcją m.in. Antoniego Wita i Jerzego Maksymiuka.

Dokonał szeregu nagrań radiowych dla radia polskiego i słowackiego, prawykonań muzyki polskiej (m.in. Wziemięwzięcia Wojciecha Widłaka) oraz licznych rejestracji płytowych, w tym: oratorium Quo Vadis Feliksa Nowowiejskiego z Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej pod dyrekcją Piotra Sułkowskiego (DUX 2017), pierwszego polskiego nagrania La Nativité du Seigneur Oliviera Messiaena (DUX 2019), albumu solowego pt. Arkadiusz Bialic plays Bach, Górecki, Franck, Duruflé
(Ars Sonora 2020) oraz Reliefu na organy solo Andrzeja Krzanowskiego w ramach projektu Polskiego Wydawnictwa Muzycznego Anaklasis (PWM 2022).

Jako pedagog związany jest z Akademią Muzyczną im. Krzysztofa Pendereckiego w Krakowie oraz Uniwersytetem Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie, gdzie prowadzi klasę organów. W 2017 r. uzyskał stopień doktora, a w 2019 r. – doktora habilitowanego. Obecnie, w ramach pracy naukowej, zajmuje się badaniem polskich sonat organowych XX wieku oraz organową muzyką francuską doby romantyzmu. Koncertuje w Polsce i za granicą (festiwale w Rzymie, Paryżu, Barcelonie itp.), wykonując repertuar sięgający od renesansu po współczesność.