Daniel Harding - NOSPR

Daniel Harding pełni funkcję dyrektora muzycznego i artystycznego Swedish Radio Symphony Orchestra. W latach 2016-2019 kierował Orchestre de Paris jako dyrektor muzyczny, a dekadę wcześniej, od 2007 do 2017 roku, gościnnie sprawował funkcję pierwszego dyrygenta London Symphony Orchestra. Jako wyraz uznania dla jego ponad dwudziestoletniej współpracy z Mahler Chamber Orchestra przyznano mu dożywotni tytuł Conductor Laureate [Dyrygenta Honorowego]. W 2024 roku Harding objął na pięcioletnią kadencję stanowisko dyrektora muzycznego Youth Music Culture, The Greater Bay Area (YMCG), a w sezonie 2024/25 rozpoczyna pracę na stanowisku dyrektora muzycznego orkiestry i chóru w Academia Nazionale di Santa Cecilia.

Jest stałym gościem czołowych orkiestr symfonicznych świata, takich jak Wiener Philharmoniker, Berliner Philharmoniker, Royal Concertgebouw Orchestra, Symphonieorchester des Bayerischen Rundfunks, Dresden Staatskapelle, London Symphony Orchestra i Orchestra Filarmonica della Scala. W USA występował już m.in. z Boston Symphony Orchestra, Cleveland Orchestra, Chicago Symphony Orchestra, Los Angeles Philharmonic, New York Philharmonic oraz San Francisco Symphony.

W 2005 roku zainaugurował sezon w mediolańskiej La Scali, dyrygując nową inscenizację opery Idomeneo [Idomeneusz, Król Krety]. Powrócił tam następnie z utworami Salome, Il Prigioniero [Więzień], Cavalleria Rusticana [Rycerskość wieśniacza] i Pagliacci [Pajace] (za które otrzymał prestiżową nagrodę Premio della Critica Musicale im. Franco Abbiati), Falstaff i Le nozze di Figaro [Wesele Figara]. Podczas festiwalu Salzburger Festspiele poprowadził Wiener Philharmoniker w utworach Ariadne auf Naxos [Ariadna na Naksos], Don Giovanni i Le nozze di Figaro. Publiczność Royal Opera House w Covent Garden usłyszała wykonanie pod jego batutą The Turn of the Screw [W kleszczach lęku, utwór znany też jako Dokręcanie śruby] i Wozzecka, zaś zebrani w monachijskiej Bayerische Staatsoper operę Die Entführung aus dem Serail [Uprowadzenie z Seraju], w berlińskim teatrze operowym Deutsche Staatsoper operę Der fliegende Holländer [Latającego Holendera,znanego też jako Holender tułacz], na wiedeńskim festiwalu Wiener Festwochen operę Die Zauberflöte [Czarodziejski flet], w operze wiedeńskiej Wiener Staatsoper utwory Pelléas et Mélisande [Peleas i Melisanda], ponownie Cavallerię Rusticanę i Pagliacci, a w Theater an der Wien – raz jeszcze Wozzecka. Harding od lat jest blisko związany z Festival d’Aix-en-Provence, gdzie pod swoją batutą przedstawił m.in. takie nowe produkcje jak Così fan tutte [Tak czynią wszystkie, czyli Szkoła kochanków], Don Giovanni, The Turn of the Screw, La Traviata, Eugene Onegin [Eugeniusz Oniegin] i Le nozze di Figaro.

Jego nagrania dla Deutsche Grammophon – X Symfonia Mahlera z Wiener Philharmoniker i Carmina Burana Orffa z Symphonieorchester des Bayerischen Rundfunks – zdobyły entuzjastyczne recenzje i uznanie krytyków. Dla Virgin/EMI zarejestrował m.in. IV Symfonię Mahleraz Mahler Chamber Orchestra, III i IV Symfonię Brahmsa z Deutsche Kammerphilharmonie Bremen; opery Billy Budd z London Symphony Orchestra (nagroda Grammy za najlepsze nagranie operowe), Don Giovanni oraz The Turn of the Screw z Mahler Chamber Orchestra (uhonorowane nagrodami „Choc de l'Année 2002”, „Grand Prix de l'Académie Charles Cros” oraz Gramophone); utwory Lutosławskiego z Solveig Kringelborn i Norwegian Chamber Orchestra oraz dzieła Brittena z Ianem Bostridge’em i Britten Sinfonia (nagrodzone „Choc de l'Année 1998”). Dla wytwórni BR Klassik nagrał SzenenausGoethesFaust [Sceny z „Fausta” Goethego]Schumanna, VI Symfonię Mahlera i The Planets[Planety]Holsta – wszystkie albumy spotkały się z uznaniem krytyków. W katalogu Berliner Philharmoniker znalazły się również jego interpretacje I Symfonii Mahlera oraz Koncertu skrzypcowego Beethovena z Frankiem Peterem Zimmermanem. Jest stałym współpracownikiem Harmonia Mundi; wśród jego najnowszych nagrań ze Swedish Radio Symphony Orchestra znajdują się: The Wagner Project [Projekt Wagnerowski] zrealizowany z Matthiasem Goernem, V i IX Symfonia Mahlera, EinDeutschesRequiem [Niemieckie requiem] Brahmsa oraz nowo wydana płyta z muzyką Brittena.

Ten sezon to dla Daniela początek pracy jako dyrektor muzyczny orkiestry i chóru w Academia Nazionale di Santa Cecilia. Rozpocznie go koncertowymi wykonaniami Toski i Requiem Verdiego, które trafią do katalogu Deutsche Grammophon. Ponownie także będzie dyrygował Berliner Philharmoniker, Cleveland Orchestra, Orchestre de Paris, Orchestre Philharmonique de Radio France, London Symphony Orchestra i Symphonieorchester des Bayerischen Rundfunks. Wyruszy też w intensywne tournée po Europie z Academia Nazionale di Santa Cecilia oraz Swedish Radio Symphony Orchestra.

W 2002 roku Daniel został odznaczony tytułem Chevalier de l'Ordre des Arts et des Lettres [Kawalera Orderu Sztuki i Literatury] nadawanym przez rząd Francji, a w 2017 roku uzyskał kolejny stopień tego wyróżnienia, tj. tytuł Officier Arts et Lettres [Oficera Orderu Sztuki i Literatury]. W 2012 roku wybrano go na członka The Royal Swedish Academy of Music, zaś w roku 2021 uhonorowano go Orderem Imperium Brytyjskiego klasy Komandor (CBE) w ramach Noworocznej Listy Honorowej. Artysta posiada również licencję pilota liniowego.

Lipiec 2024