Grace Davidson - NOSPR

Grace dorastała w domu, którego hol szczelnie wypełniał fortepian przechowywany na prośbę przyjaciela rodziny – zatem, w procesie wychowania, całkiem dosłownie, nie sposób było ominąć muzyki. Uczyła się gry na fortepianie i skrzypcach, ale to śpiewanie było jej największą pasją. W wieku trzech lat, śpiewała wraz z wykonawcami przez niemal całe przedstawienie ‘Kotów’, a dokładniej wtedy, gdy mama musiała chwilę odpocząć od egzekwowania zasad przebywania w teatrze. To właśnie dzięki śpiewowi zdobyła stypendium Royal Academy of Music, gdzie zdobyła nagrodę w dziedzinie muzyki dawnej oraz ukończyła studia pierwszego i drugiego stopnia. W 2016 r. Grace otrzymała tytuł Associate of The Royal Academy Of Music. 

Od tego czasu, pracuje jako solistka z wiodącymi zespołami barokowymi, prowadzonymi przez takich dyrygentów jak Sir John Eliot Gardiner, Paul McCreesh, Philippe Herreweghe, czy Harry Christophers. 

W jej dyskografii znajdziemy dekadę nagrań z grupą The Sixteen, a na wielu z nich partie solowe – Jefte Händla (jako Anioł), Dixit Dominus, Monteverdiego Nieszpory z 1610 r., Pianto della Madonna, Acis i Galatea (jako Galatea) oraz Msze Luterańskie Bacha. W ‘Building a Library’ BBC Radio Three, Richard Morrison zrecenzował jej nagranie Requiem Faurégo (z London Symphony Orchestra i Tenebrae, pod batutą Nigela Shorta) dość zwięźle: “Pie Jesu w wykonaniu Grace Davidson’s nie ma sobie równych”. 

Nieskazitelność tonu w głosie Grace sprawia, że wielu z największych współczesnych kompozytorów tworzy swoje dzieła z myślą o niej. Bodaj największą uwagę spośród nich przyciąga Max Richter, który wybrał ją na solistkę chociażby w Sleep. Ten, trwający całą noc, utwór był już wykonywany na całym świecie, m.in. na Wielkim Murze Chińskim w 2019 r. 

Niedawno dokonała dla Signum Records nagrań Vivaldiego i Händla, albumu z Academy of Ancient Music, oraz First Booke of Songes Or Ayres Johna Dowlanda z lutnistą Davidem Millerem.