Il Pomo d’Oro - NOSPR
Il Pomo d’Oro
Grupa il pomo d’oro powstała w 2012 r. Wyróżnia ją autentyczna i dynamiczna interpretacja oper oraz dzieł instrumentalnych z okresu baroku i klasycyzmu. Wszyscy muzycy to doskonale znani eksperci należący do ścisłej czołówki w dziedzinie wykonawstwa historycznego. Zespół współpracował z takimi dyrygentami, jak Riccardo Minasi, Maxim Emelyanychev, Stefano Montanari, George Petrou, Enrico Onofri czy Francesco Corti. Orkiestrę – w jej licznych projektach – prowadzi koncertmistrzyni Zefira Valova. Od 2016 r. głównym dyrygentem formacji jest Maxim Emelyanychev, a od 2019 r. funkcję pierwszego dyrygenta gościnnego pełni Francesco Corti.
Il pomo d’oro regularnie gości w prestiżowych salach koncertowych i na festiwalach w całej Europie. Po sukcesie na światową skalę, jakim był projekt In War and Peace z udziałem Joyce DiDonato, w 2020 r. il pomo d’oro i Maxim Emelyanychev przedstawili My Favourite Things; obecnie koncertują na skalę międzynarodową z najnowszym wspólnym programem pt. EDEN.
Nagrania operowe z imponującej dyskografii il pomo d’oro obejmują takie tytuły, jak m.in.: Agrippina, Kserkses, Tamerlano, Partenope i Ottone, król Germanii G.F. Händla; Katon w Utyce L. Vinciego, a także La Doriclea A. Stradellego. Znajdziemy w niej również recitale z kontratenorami: Jakubem Józefem Orlińskim, Franco Fagiolim, Maxem Emanuelem Cencicem i Xavierem Sabatą, mezzosopranistkami – Ann Hallenberg i Joyce DiDonato, a także sopranistkami – Lisette Oropesą, Emőke Baráth i Francescą Aspromonte. Wśród albumów instrumentalnych, nagrania koncertów skrzypcowych i klawesynowych J. Haydna oraz płyta z utworami wiolonczelowymi w interpretacji Edgara Moreau, uzyskały nagrodę Echo Klassik (2016). Dalsze nagrania instrumentalne poświęcone są koncertom skrzypcowym i klawesynowym J.S. Bacha, z Shunske Sato i Francesco Cortim w charakterze solistów, oraz wirtuozowskim koncertom skrzypcowym, którym wykonawczo sprostał Dmitry Sinkovsky.
W 2021 r. ukazały się nowe albumy zespołu z Francesco Cortim (druga część koncertów klawesynowych Bacha), Lisette Oropesą (Ombra Compagna– arie koncertowe Mozarta) i Jakubem Józefem Orlińskim (Anima Aeterna). W 2022 r. zostało wydanych 7 płyt: Apollo e Dafne G.F. Händla z Kathryn Lewek (sopran) i Johnem Chestem (bas), Mandolin on Stage z Raffaelem La Ragione (mandolina), nowy recital z Joyce DiDonato, EDEN, III część koncertów klawesynowych Bacha z Francesco Cortim, album zawierający koncerty skrzypcowe G.A. Bendy, C.H. Grauna, Ch. de Saint-Georgesa i M.L. Sirmen z Zefirą Valovą jako solistką, Roma Travestita z Bruno de Sá, jak również oratorium Theodora G.F. Händlaz gwiazdorską obsadą (Lisette Oropesa, Joyce DiDonato, Paul-Antoine Bénos-Djian, Michael Spyres, John Chest).
W 2022 r. formacja il pomo d’oro rozpoczęła długoterminowy projekt nagraniowy z symfoniami i wybranymi koncertami solowymi W.A. Mozarta pod batutą Maxima Emelyanycheva.
Albumy Anima Sacra z Jakubem Józefem Orlińskim i Voglio cantar z sopranistką Emőke Baráth otrzymały prestiżową nagrodę Opus Klassik, a nagranie opery Kserkses G.F. Händla pod dyrekcją Maxima Emelyanycheva zdobyło włoską nagrodę Abbiato del Disco. W 2018 r. nagranie opery La Doriclea A. Stradellego, pod batutą Andrei De Carlo, zostało uhonorowane nagrodą Preis der Deutschen Schallplattenkritik. Z kolei płyta pt. Virtuosissimo, wydana w 2019 r., uzyskała Diapason d’Or, a w 2022 r. projekt EDEN z Joyce DiDonato otrzymał Choc de Classica i Opus Klassik.
Il pomo d’oro jest oficjalnym ambasadorem El Sistema Greece – projektu humanitarnego zapewniającego darmową edukację muzyczną dzieciom w greckich obozach dla uchodźców. Grupa angażuje się także w koncerty charytatywne oraz oferuje częste, regularne warsztaty i lekcje muzyki prowadzone metodą El Sistema w obozach dla uchodźców w całej Grecji.
Nazwa il pomo d’oro stanowi nawiązanie do opery A. Cestiego z 1666 r. Il pomo d’oro, dzieło skomponowane z okazji ślubu cesarza Leopolda I i Małgorzaty Teresy Habsburżanki, było prawdopodobnie jednym z największych, najdroższych i najbardziej spektakularnych przedstawień w swoim, wciąż młodym, gatunku. 24 różne zestawy dekoracji, balet wykonywany przez 300 koni, pokaz fajerwerków, na który składały się 73 000 rakiet oraz wiele innych efektów specjalnych miały zapewnić cesarskiemu dworowi niekwestionowany splendor i prymat pośród mecenasów kultury w całej Europie.
