Co nucił Wiedeń, czym fascynował się Paryż? - NOSPR

Prosimy o zapoznanie się z informacjami dotyczącymi parkingów w Strefie Kultury – ważne informacje o parkingach

Słowo „Gassenhauer” oznaczało w czasach Beethovena melodię, którą nucą wszyscy, uliczny szlagier, o którego pochodzeniu dawno zapomniano. Temat finałowych wariacji Tria op. 11 pochodzi z popularnej w ostatnich latach XVIII wieku opery Josepha Weigla L’amor marinaro ossia Il corsaro. Kto o niej dziś pamięta?

Trio na obój, fagot i fortepian Jeana Françaix, napisane w 1994 roku, zdaje się spojrzeniem wstecz, na międzywojenny Paryż. Françaix przez całe życie był nieugięty w swoim neoklasycyzmie. Paryskiego ducha pragnął także przywołać w swoim Triu, napisanym w tym samym roku, André Previn, nawiązując do kompozycji Francisa Poulenca z lat 20.

Z gąszczu odniesień wyłania się jak samotna araukaria Duet na obój i fagot Heitora Villi-Lobosa z 1957 roku. Brazylijski twórca pokazuje w nim swój niezwykły kontrapunktyczny kunszt włączony w indywidualny styl.

Adam Suprynowicz

Czas trwania koncertu: ok. 90 minut

Ten koncert może być częścią „Mojego karnetu”. Sprawdź szczegóły i skomponuj „Mój karnet kameralny” lub dowolny, wybierając spośród koncertów różnych serii w sali kameralnej i koncertowej – więcej informacji.

Sprawdź najbliższe koncerty w tym cyklu