Dowcip, brawura i legendarny warsztat - NOSPR

Prosimy o zapoznanie się z informacjami dotyczącymi parkingów w Strefie Kultury – ważne informacje o parkingach

Muzyka Witolda Lutosławskiego była przeciwieństwem przesady i rozgadania. Kompozytor kondensował to, co chciał powiedzieć, latami szlifował własne koncepcje formy uwzględniające możliwości percepcyjne słuchacza. Bywał też mistrzem miniatury – bo jak inaczej nazwać, jeśli nie mistrzostwem, efektowną brawurę Wariacji na temat Paganiniego (1941), granych podczas okupacji w warszawskiej kawiarni „Aria”? Preludia taneczne (1954) to utworki pedagogiczne, a jednak słucha się ich z zainteresowaniem w wykonaniach profesjonalistów. W Epitafium (1980) i Grave (1981) opłakiwał zmarłych przyjaciół, każdemu z utworów nadając indywidualny kształt. Krótkie pieśni Chantefleurs et chantefables (1990) odbijały dowcipnie treść surrealistycznych wierszyków dla dzieci, zapewniając kapitalną zabawę dorosłym.

Subito (1992) z efektowną figurą przypominającą uderzenie pioruna to ostatni utwór Lutosławskiego. Efektowny i zwarty – pokazujący, że kompozytor do końca nie zagubił dyscypliny swojego legendarnego warsztatu.

Adam Suprynowicz

Ten koncert może być częścią „Mojego karnetu”. Sprawdź szczegóły i skomponuj „Mój karnet kameralny” lub dowolny, wybierając spośród koncertów różnych serii w sali kameralnej i koncertowej – więcej informacji.

Sprawdź najbliższe koncerty w tym cyklu

Czas trwania koncertu: ok. 70 minut