NOSPR / Jubileusz 90. urodzin Jana Krenza - NOSPR

Kiedy ustanowiono Nagrody Koryfeusza Muzyki Polskiej, w pierwszej edycji (2011) nagrodę honorową otrzymał Jan Krenz (ur. 1926). To postać, która współtworzyła fenomen polskiej muzyki XX wieku – charyzmatyczny dyrygent, oddany popularyzator, a także kompozytor. Bez niego trudno sobie wyobrazić historię Warszawskiej Jesieni – przygotował premiery kamieni milowych muzyki polskiej: utworów Henryka Mikołaja Góreckiego, Tadeusza Bairda, Witolda Lutosławskiego, Grażyny Bacewicz. Ale Krenz dyryguje repertuarem ogromnym, sięgającym wstecz aż po Haydna. Twórczość jego pozostaje nieco w cieniu batuty. Po intensywnej pracy kompozytorskiej w latach powojennych, Krenz zdecydował się poświęcić w całości dyrygowaniu (od roku 1960). Do komponowania powrócił dopiero w latach 80. ubiegłego wieku.

Concertino na fortepian i orkiestrę smyczkową (1952) Krenza posiada cechy neoklasyczne, Suita polifonicza oraz Walce są instrumentacjami utworów Jana Sebastiana Bacha oraz Johannesa Brahmsa. Bolero (1928) Maurycego Ravela jest apoteozą hiszpańskiego tańca. Utwór uwielbiany, choć są nie zawsze dostrzega się w nim elementy tragiczne i „zdehumanizowane” (uporczywość rytmu jest zamierzonym naśladowaniem hałasów hal fabrycznych). [Marcin Trzęsiok]