Recitale mistrzowskie / Olga Pasiecznik / Natalia Pasiecznik - NOSPR
Recitale mistrzowskie / Olga Pasiecznik / Natalia Pasiecznik
Claude Debussy
Mélodies de jeunesse:
Romance (sł. Paul Bourget)
Beau soir (sł. Théodore de Banville)
Fleur des blés (sł. André Girod)
Regret (sł. Paul Bourget)
Rondel chinois (autor nieznany)
Francis Poulenc
La courte paille (sł. Maurice Carême):
Le sommeil
Quelle aventure!
La reine du Coeur
Ba, be, bi, bo, bu
Les anges musiciens
La carafon
Lune d'avril
Maurice Ravel
Cinq mélodies populaires grecques (przekł. Michel-Dimitri Calvocoressi):
Chanson de la mariée
Là-bas, vers l'église
Quel galant m'est comparable
Chanson des cueilleuses de lentisques
Tout gai
Karol Szymonawski
Pieśni kurpiowskie op. 58 (wybór):
Wysła burzycka
Ściani dumbek
U jeziorecka
Leć, głosie po rosie
Brzicem kunia
Ukraińskie pieśni ludowe w opracowaniach artystycznych:
Łąką idę, konia prowadzę (oprac. Mykoła Łysenko)
Stoi góra wysoka (oprac. N. Skorobohat'ko)
Na cóż mi te czarne brwi (oprac. L. Kaufman)
Oj, tam na górze (oprac. J. Jarosłwenko)
Oj, łąką idę (oprac. Mykoła Łysenko)
Hej, Iwanie! (oprac. Dezyderij Zador)
Francuska tradycja pieśni romantycznej zachowuje odrębność wobec pieśni niemieckiej. Podczas gdy niemiecka Lied wyrosła na glebie naśladowania pieśni ludowej, stopniowo pogłębiając wymiar duchowy i język symboliczny, to francuska mélodie pozostała silnie związana z tradycją deklamacji teatralnej i operowego recytatywu – efekty oratorskie szły w parze z wyczuciem prozodii i akcentu, toteż linia melodii trzymana była w karbach, zaś partia fortepianu miała charakter dość neutralny względem tekstu, dzięki czemu kompozytorzy mogli skupić się na efektach czysto estetycznych (np. na rozwijaniu oryginalnych harmonii).
Ten etos francuskiej mélodie przejmuje, zwłaszcza we wczesnej twórczości, Claude Debussy. Dominuje w nich ton zmysłowego czaru i dekadenckiej rezygnacji. Z kolei pieśni Francisa Poulenca pisane są w stylu lekkim, ironicznym, realizującym postulaty Jeana Cocteau, który chciał, by sztuka zeszła z koturnów, oczyściła się z mgławicowej subtelności i wsłuchała w puls zwykłego życia. Lecz także Poulenc „deklamuje” swe pieśni i odziewa w szatę sensualnej, choć chłodniejszej harmonii. Maurycego Ravela Pięć ludowych pieśni greckich należy do całej serii pieśni, w których chciał uchwycić melos różnych narodów. Ravel zostawia oryginalną melodię grecką, harmonizując ją w nowoczesny sposób – porywająco!
Tę samą zasadę zastosował w swych Pieśniach kurpiowskich Karol Szymanowski. Melodie znalazł z zbiorze etnograficznym ks. Władysława Skierkowskiego Puszcza kurpiowska w pieśni. Dopisał „tylko” akompaniament fortepianu. Tak powstało arcydzieło. Szymanowski, urodzony w Tymoszówce, od dziecka słuchał pieśni ludowych ukraińskich. Ich opracowania dopełnią program tego recitalu. [Marcin Trzęsiok]
Najbliższe koncerty
